18 maanden later

Het is nu begin 2018. Op dit moment zijn we ons aan het voorbereiden op ons tweede nestje met Chilli.
Een mooie gelegenheid om de afgelopen twee jaar de revue te laten passeren. Het wel en wee van ons eerste nestje hebben jullie kunnen meebeleven in het dagelijks bijgehouden dagboek. Maar na 8 weken kwam hier een eind aan. Dit wegens het uitvliegen van het nest. Wel een beetje moeilijk, dit uitvliegen voor een viervoeter, maar ja zo heet dat nu eenmaal.

Het eerste wat we willen melden is, dat ondanks we het besluit hadden genomen dat Arwen ons zou verlaten, dit toch geen doorgang heeft gevonden. Ze is nog steeds bij ons, en dit blijft zo tot het einde van haar dagen. Hoe dat dan zo? We hadden toch de knoop doorgehakt? Ze zou toch weg? Zij zou toch met haar pittige karakter niet passen bij Chilli? Dit zou toch problemen gaan geven? Allemaal waar, maar wij zijn net zo eigenwijs als de Hovawart.

We hebben als volgt geredeneerd:
Arwen is vanaf haar geboorte in onze roedel, is gewend aan de hiërarchie, en waarom zou dit in de toekomst anders gaan zijn? Zou Chilli na 8 weken opvoeden hier ineens mee gaan stoppen? Dacht het niet. En dan nog, wij zijn er ook nog! En ja, bij de geboorte is de aanleg voor een bepaald karakter aanwezig. Maar we weten ook dat een karakter gevormd kan worden. Hoe het zich ontwikkeld, dat ligt aan de opvoeding. En natuurlijk het hart spreekt ook nog. Ik had bij de geboorte van Arwen al een zwak voor haar, en dat heeft uiteindelijk de doorslag gegeven. Arwen heeft dan ook maar 1 dag als beschikbaar op de HCN site gestaan.

Nu ruim anderhalf jaar later hebben we een harmonieus roedel waarin iedereen zijn plaats heeft. Arwen is opgegroeid tot een evenwichtige, open/vrije, onderzoekende, enthousiaste Hovawart die weliswaar de kaas niet van haar brood laat eten, maar wel haar plaats weet. En Chilli? Die moedert nog steeds. Arwen heeft de best denkbare opvoeding gekregen; die van haar moeder.

 

En hoe is het nu met de rest van het nest vergaan? We mogen wel zeggen in één woord: GOED!!
Zoals al eerder gemeld zouden we bij elk pupje langs gaan. Om de stamboom te brengen, maar natuurlijk ook om te zien hoe het de pupjes vergaat. Zijn ze goed terecht gekomen? Hoe hebben ze zich ontwikkeld?
We mogen ons gelukkig prijzen met de baasjes.

 

Ze (de pupjes, niet de baasjes) hebben, zonder uitzondering, allemaal een goed thuis gevonden. Tot op de dag van vandaag houden de baasjes ons regelmatig op de hoogte van het wel en wee. Dit stellen wij niet alleen op prijs, maar doet ons ook goed.

 

Op de geboortedag (maar dan een jaar later) hebben we bij ons
thuis een reünie gehouden. Het was een mooie zonnige dag met 10 honden in onze tuin. Het was een vrolijke bende zonder enig wanklank. Wel vond Cosmo in het begin dat hij zijn autoriteit kenbaar moest maken, maar toen dat aanvaard werd was er verder geen vuiltje meer in de lucht. De dag werd afgesloten met een BBQ voor de baasjes. Dus voor ieder wat wils.

Omstreeks dezelfde tijd heeft het gros deelgenomen aan de Jonge Honden Dag van de HCN. Met de uitslag waren wij als fokker best tevreden. Voor wat betreft exterieur is het nest gekwalificeerd van gemiddeld tot kampioensklasse. Wij zijn hier natuurlijk heel erg blij mee. Maar net zo belangrijk, of misschien zelfs belangrijker,  is het karakter/gedrag. Het is een stabiel, consistent nest met vriendelijke honden.

We mogen ons gelukkig prijzen. We streven eraan ons volgende nestje minimaal van dezelfde kwaliteit te laten zijn.