Zaterdagavond 23 februari.
De afgelopen nacht was vermoeiend. Natuurlijk regelmatig bij Chilli gaan kijken. Het zal ons niet gebeuren dat we ook haar nog gaan verliezen. We hebben met de dierenarts afgesproken dat we op elk tijdstip van de dag, of nacht kunnen bellen. Ze staan voor ons klaar. Gelukkig was dit afgelopen nacht niet nodig. Al met al is Chilli de nacht redelijk goed doorgekomen. Ze heeft wel een paar keer overgegeven, maar dat was nog een gevolg van de narcose, en het niet nuchter zijn voor de operatie. De wond is mooi dicht, en niet geheel onbelangrijk dicht gebleven.
Gisteren heeft Chilli een aantal maal geplast, op zich een goed teken. Maar drinken wilde ze niet. Daarom regelmatig haar slijmvliezen met de hand vochtig gemaakt. Vanmorgen vroeg heeft ze zelf een klein beetje gedronken. Eten nog niet. Dat mag pas aan het eind van de middag. Dan moet ze ook gelijk haar medicijnen hebben, antibiotica en pijnstillers.
In de loop van de ochtend wordt ze alweer alerter, ze reageert op oma. Die komt langs om toch even naar de pup te kijken. In de loop van de dag komt ze uit haar bench en wil op de bank liggen, bij de gezelligheid. Onze dochter, schoonzoon en kleinzoon zijn er en eten gelijk een hapje mee. Chilli krijgt een beetje bouillon en soepvlees; en warempel ze eet het op. Ideale gelegenheid om gelijk haar medicijnen te geven.
Daarna wordt het haar te druk, en ze verdwijnt weer naar de bench. Inmiddels is de rust weergekeerd. De visite allemaal weer naar huis, en Chilli? … Die is weer uit haar bench gekomen, en ligt nu weer lekker naast ons op de bank.
Het is maar goed dat we een grote bank hebben anders had ik nu op de grond moeten zitten.
Vanmiddag hebben we “bikkel” begraven. Ze heeft een mooi plekje achter in de tuin. Arwen en Cosmo zijn erbij geweest. Arwen heeft meegeholpen de aarde terug te storten. Dit met haar neus.
De laatste dagen waren een roller coaster. Erg emotioneel, spannend en energie vretend. We zullen nog enige tijd nodig hebben om alles een plaatsje te geven. Gisteravond vroegen we ons af of, gezien de gebeurtenissen van de laatste week en de inspanningen van de laatste anderhalf jaar om weer een nestje te hebben, het allemaal wel de moeite waard is. Maar dat was gisteren.
Vandaag echter is een nieuwe dag, en daarmee ook een nieuw begin. De emoties van gisteren al weer een beetje weggeëbd. Met Chilli gaat het alweer beter (gelukkig maar), en we kunnen alles alweer een beetje in de juiste proporties zien.
We hebben ons afgevraagd of we wel juist gehandeld hebben en of we wel alles gedaan hebben wat mogelijk was. We zullen ons dit de komende tijd ook nog wel blijven doen.
Van alle kanten wordt ons verzekerd dat alleen als je helderziend bent je een andere beslissing had kunnen nemen. En dat zijn we (gelukkig) niet.
Wat we inmiddels al wel weten is dat er, als het aan ons ligt, een C-nest gaat komen. Niets in het leven is immers zeker, er kan natuurlijk altijd wat fout gaan of niet zoals je wenst. Wat niet betekent dat je dan maar niets meer moet doen. We gaan dus gewoon door met de voorbereiding voor ons C-nest later dit jaar, waarin Arwen de hoofdrol gaat spelen.
We zijn ook blij verrast dat onze website door meer mensen wordt bijgehouden dan we dachten. We hebben veel steunbetuigingen mogen ontvangen, vanuit zowel binnen als buitenland. We bedanken een ieder voor deze steun het doet ons goed.
Dank jullie wel.